Stage, Vrije tijd & Afscheid

Sjalom lieve lezers,

Ik heb al een hele tijd mijn weblog niet bijgehouden maar zal jullie nog één keer trakteren op een verhaal voordat ik weer naar ons koude kikkerlandje terugkeer. Mijn stage is nu bijna voorbij. Morgen nog één dag werkenen dan nog 3 dagen vrij voordat ik jullie allemaal weer kan zien. Het is ongelofelijk hoe snel alles is gegaan. Als mijn hele leven zo snel zal gaan dan lig ik er snel in. Ik heb zo enorm veel gedaan iken heb geprobeerdalles op te schrijven maar dat was ook snel afgelopen. Wel heb ikeen hoop goede herinneringenin mijn hoofden maak er het laatste weekend nog een aantalbijals ik afscheid ga nemen van iedereen die ik hier heb ontmoet.

Mijn stage heb ik dus bijna afgerond en heb gigantisch veel mogen leren in Alyn. Ik denk dat het heel speciaal is geweest en zeker ookeen toevoegende waarde voor mijn studie heeft gehad.Ik besef wel dat ik dit niet in Nederland zal meemaken en dus niet verbaasd moet zijnals ik straks een huis-tuin en keukenklacht krijg.Overigens de reden waarom ik niet veel over patiënten schrijf en bijvoorbeeld geen foto's heb geplaatst van hun is in verband metdeprivacy. Maar dat begrepen jullie vast al wel. Mijn beoordeling heb ik ook achter de rug en wanneer mijn begeleidster steeds maar weer 'excellent' bleef aanstrepen groeide er toch wel wat...in mijn nek. Niet alleen mijn begeleidster maar iedereen is gelukkig erg blij met mij en als ik wil mag ik na mijn studie terugkomen voor een baan. Geen loze beloftes. Allemaal erg fijn dus, al weet ik nog steeds 6 van de 7 keer niet wat ik aan het doen ben. Zal wel bij mijn toekomstige vak horen. Nee... ik heb dus nogbest wel wat te leren maar het geeft je wel een goed gevoel. Heb in deze tijd ook mijn Hebreeuws en Arabisch bij kunnen spijkeren en kan zo nu en dan best wel een klein gesprekje voeren. Ook heb ik mijn filmdebuut gemaakt. Er was een ex-patiënte in Alyn die mij in een documentaire over haar wilde hebben. Zij studeert zelf aan de filmacademie en wilde haar revalidatieperiodein beeld brengenmet het accent op haar relaties in die periode.In haardrie jaar lange revalidatiewas erdus ook de relatie met haarfysiotherapeut wat toevallig een Nederlander was.Waarschijnlijkdat mijntrotseHollandse kaaskop er daaromgeschikt voor was.Wat ik eigenlijk moest doen was een behandeling aan haar geven en dat werd gefilmd. Het waswel een behandeling van drie uurmaar geloof niet dat ze alles zullen gebruiken. Ik ben ergbenieuwd naar het resultaat.Ik heb alleen een contract getekend dat mocht er ooit geld mee verdiend worden ik er geen agarot(cent) van krijg.

Naast de stage heb ik mijin de vrije tijdzeker niet verveeld. Zo ben ik diverse keren uitgenodigd voor een traditioneel shabbat diner of lunch. Heb ook zelf een keer samen met vrienden een shabbat diner gekookt en daarna kiddoesch gemaakt (ja googlen maar). Ook was ik uitgenodigd voor een verlovingsfeest vantwee collega's van mij. Zij hielden hun feest op een wijnboerderij in het noorden van Israël. Dit gebied is heel erg mooi en alles werd tijdens dit feest uit de kast getrokken,er was dan ookniks tekort. En aangezien alles hier geassocieerd wordt met eten (waar ik absoluut geen probleem mee heb) krijg je constant de lekkerste dingen aangereikt. Zo heb ik mij bijvoorbeeld helemaal te barsten gegeten hier aan hummus in 5 maanden. Hummus kan je overal bij eten, het liefst poetst men hier hun tanden ermee. Erg belangrijk is dan ook waar je de beste hummus kan krijgen.Ik ben in het weekend verder nogeen aantal keren naar een zwembad, strand ofwaterbron geweestvoor wat waterpret. Natuurlijk ook nog meerdere keren het nachtleven verkent. Dit is zeker heel gezellig in Jerusalem. Ook al is er op shabbat niemand op straat, rijden er geen auto's en is het net een spookstad, de clubs zijn overvol en altijd gezellig. Geen 'korenmarkt sfeertje' van 'Wa kiek jij dan waus', iedereen is in een beste stemming. Over uitgaan gesproken...ben dus ook naar Tiësto geweest in de beste club van Tel-Aviv. De club zelf staat in een omgeving waar je hem niet zou verwachten maar ja dat is Israël. Overdag zou je er nog geen milliseconde naar omkijken en al helemaal niet naar die buurt afreizen maar 's avonds transformeert het in een hele hippe tent. Naja...kaartje gekocht en om een uurtje of half één naar binnen gegaan voor een hele nacht Tiëstoén (werkwoord?). Binnen was het erg druk en stond je meteen badend in het zweet omdat er geen beluchting was. Na anderhalfuur genoten te hebben kwam de politie binnen, haalde Tiësto van het podium af en iedereen werd naar buiten gebonjourd. Later bleek dat het een club is voor 800 man maar dat er 4000 kaarten waren verkocht.. aha vandaar dat het zo druk was. Eigenaar gearresteerd en iedereen kon naar huis. Ook dit is Israël.

Op het momentis hetafscheid nemenbegonnen, eergisteren al uit eten geweest met alle collega's voor een afscheidsfeestje. Dit weekend ga ikafscheid nemen van iedereen die ik hier heb leren kennen, zondag zeg ik gedag tegen alle patiënten in Alyn en ga ik mijn tas pakken.

Dit was het niet allemaal maar ikmoet ook wat bewaren voor als ik jullie weer zie! Ik ben er 1 september weer dus.....tot dan!

Jomtov!

Wijnfestival, Familie & Shabbat

Sjalom trouwe & minder trouwelezers,

Het is weer een lange tijd geleden dat ik iets over mijn verblijf hier heb geschreven. Dan tel ikhet vorige bericht maar niet mee.In die tussentijd is er gelukkig wel een hoop gebeurd. Ik zal het proberen kort te houden...komt ie dan he...

De stage gaat steeds beter, wat op mijn tussenbeoordeling resulteerde in een rondje om excellent. Niksom over te klagen dus.Het is nu zomervakantie in Israël wat betekent dat het erg druk is in Alyn. Kinderen ondergaan rond deze tijd vaak een operatie zodat ze niks van school hoeven te missen. Sommige uitgerevalideerde kinderen worden uitgenodigd na hun half jaarlijkse check-up voor twee of drie weken voor een soort boost. Zij slapen dan in Alyn en krijgen drie weken intensieve behandeling van diverse disciplines. Ook hebben we in Alyn op het moment zomerkampen, kinderen met speciale aandoeningen worden uitgenodigd en in groepen ingedeeld.Zij worden danvoor een week hele dagen bezig gehouden met leuke dingen als bezoekjes aan bijv. een pretpark maar krijgen ook de benodigde therapie.

In mijn vrije tijd heb ik de laatste weken van alles gedaan. Zo ben ik naar een wijnfestival geweest, heb diverse feestjes gehad, de familie is langs geweest en heb gegeten op allerlei interessante plaatsen. Om maar te beginnen met het wijnfeest: dit was in Jeruzalem (op een van haar heuvels) en daar kon je de hele avond lokale wijnen drinken na het inleggen van een klein bedrag. Israëlische wijnboeren lieten hier hun wijnen proeven tezamen met wat lokale kaasproducenten die ook hun waren lieten proeven. Niet dat er ook maar iemand naar de uitleg luisterde van diegene die de wijn inschonk. Ons doel was meer om alle wijnen geproefd te hebben aan het eind van de avond. Niemand was dan ook nog in staat om aan het einde te vertellen of hij witte of rode dronk. Erg gezellig en daarna nog even afgezakt naar een kroeg dus dat was de volgende dag weer even doorbijten.

Ook heb ik met een collega van mij op de markt (souq) gegeten bij wat ze hier een werkerrestaurant noemen. Midden op de souq zit dan een eettentje waar we dingen hebben gegeten als piepkuiken, runderlever, iets uit de keel van de koe en haar uier. Erg smakelijk allemaal en datinde atmosfeer van handelende marktkoopmannenmaakt het plaatje compleet. Het vlees wordt allemaal gegrild op de barbecue en je krijgt hummus, diverse salades en pita tot je oren en ogen uitkomt.

Afgelopen weekend ben ik naar de West-bank geweest. Hier heb ik Betlehem en Ramallah bezocht. Dit is heel ander gebied dan Israël. Om er te komen moet je door héél gezellig checkpoint. En daarachter kom je terecht in een heel ander gebied gescheiden met Israel door een 5 meter hoge muur. In Betlehem heb ik de geboortekerk bezocht en een beetje rondgelopen, voor de rest valt er niet veel te zien. In Ramallah heb ik het graf van Yassar Arafat bezocht. Ik dacht dat hij gewoon op een begraafplaats zou liggen maar er is dus en gigantisch monument voor hem gebouwd met daarbij zijn graf (zie de foto's). Diezelfde avond was ik uitgenodigd voor een shabbat diner, dit is zeg maar het zondagsmaal voor de Joden. Op deze manier leidde ze het begin van de rustdag in en dat gaat met een hoop zang, bidden, voedsel en drank. Omdat er de volgende dag niet gekookt mag worden eten ze dus vrijdagavond en zaterdag 3x hetzelfde voedsel wat in grote hoeveelheid is klaargemaakt. Het leuke is dat dit ook een heel sociaal gebeuren is en hele familie's en/of vriendengroepen komen elk weekend bij elkaar om dit te vieren. En omdat er op zaterdag tot zonsondergang niet gereisd mag worden blijft iedereen ook slapen en besteden ze de volgende dag met elkaar.

Zoals ik zei is ook een deel van de familie langs gekomen en mocht ik een weeklang fungeren als reisgids. Helaas kon ik geen vrij nemen en was ik ook nog een aantal dagen ziek maar heb toch een hoop leuke dingen met hunkunnen doen. Zo kon ik elke avond mee uit eten toen ik mij weer beter voelde en hebben we een aantal plaatsen in de weekenden kunnen bezoeken.

Ik hoop dat ik een beetje logisch verhaal heb kunnen breien vaneen aantalhoogtepunten die ik weerheb meegemaakt. Dan gaat Bram zich nu klaarmaken voor de komst van onze eigen DJ Tiësto in Tel-Aviv vanavond want ik heb daarvoor een kaartje kunnen bemachtigen.....

Mazzel

"Welcome to Israel"

Lieve lezers,

Zoals jullie misschien wel meegekregen hebben is er vandaag een terroristische aanslag in Jeruzalem gepleegd. Ik spook er nu al uren mee in mijn hoofd dus ik dacht schrijf het even van mij af. Vanmorgen begon al met een beeld wat ik niet meer zal vergeten. Samen met een collega stond ik aan het bed van een net binnengekomen patiënt: een 8 jarige bedoeïne jongen die door eendirecte aanrijding -waarna de bestuurder isgevlucht-hersenletsel heeft opgelopen. Hij licht nu in een coma en is volledig hypotoon. Toen ik zijn lichaam daaraan een fysiek onderzoek onderwierp zag mijn collega dat het mijniet onberoerd liet en zei op een zeer directe toon:'Welcome to Alyn'. Nu hebben wij in Alyn wel meer confronterende verhalen maar dit was eigenlijk de eerste keer dat ik zo'n jongen vers in mijn handen had. Wel weet ik nu hoever hij nog in de revalidatie kan komen en hoeveel wij met hem nog kunnen gaan doen. Dit doet je weer nadenken over je toekomstige beroep en laat zien hoe veel je kan doen voor diegene.

Later vandaag kreeg ik in de wachtkamerde eerste beelden te zien van de aanslag. Een terroristreed meteen bulldozer lukraak opauto's, bussen en mensen in.Dit eindigde pas waarna hij door een burger en iemand van een speciale politie eenheid van dichtbij werddoodgeschoten. De beelden hiervan zijn trouwens gewoon op televisie te zien. Eerst zie je de terrorist moorden waarna de terroristvan dichtbijmet meerdereschoten wordengedood.Op datzelfde momentkomt die collega van vanmorgen naar mij toe en zegt 'Welcome to Jerusalem'. Totale realiteit. Waar je in Nederland dan nog over een 'ver van je bed show' praat komtis het nuerg dichtbij. In Nederland kreeg ik voor mijn vertreknog verschillende waarschuwingen van bijvoorbeeldmijn Israelische tandarts en niet te vergeten mijn moeder. Waarschuwingenomgeen bus te nemen en grote massa's te mijden.Dan denk je met je Hollandse bravoure dat jij onsterfelijk bent en dat jou toch niks overkomt.En alshet dan toch zo moet zijn, dan is het zo. Maar nu is het ineens nog geen twee kilometer vanmij vandaan. Inde drukste straat van Jeruzalem waarik bijna dagelijks doorheen reis. De bus die diverse malen werd omgerold, is de bus die ikook altijd vanaf mijn werk naar de stad neem. Ook de bulldozer waarmee de aanslag gepleegd is zie je hier constant omdat ze over de gehele lengte van Jeruzalem een tramrails aan het bouwen zijn. Het blijft zo vreemd om het al die jarenvia de mediamee te krijgenen nu had het echt jezelf kunnen zijn. Voor de mensen die hier wonen ishet iets waar ze al hun hele leven mee te maken hebben. Het raakt ze dan ook zeker en staan er bij stil, maar leven gewoon verder. Iets wat je moet doen.

Zelfsvan deraketten die dagelijksvanuit Gaza op Israel worden afgevuurd merk ik niks en denk er niet zoveel bij na. Maar ieder burger hier heeft wel één of meerder verhalen over mensen die ze verloren hebben in deze langdurige strijd. Iedereen heeft hier in het leger gediend wat vaak betekent dat ze hebben gevochten tegen de terroristen en vaak zelfs hebben gedood. Na deze aanslag verteld men dat je altijd je ogen open moet houden enmoet leven.

Olmert (de premier) vaardigde meteen na de aanslag het bevel uitom het huis van de terrorist met de grond gelijk te maken en zijn gehele familie te deporteren naar Gaza. Iets wat in mijn ogen neigt naar 'oog om oog, tand om tand'.

Het is moeilijk te beschrijven hoe de mensen hier leven en met het conflict omgaan. Ik weet zelf nog maar nauwelijks wat er in de mensen omgaat. Je hebt hier ook nog verschillende groeperingen Joden die elkaar nog het leven zuur maken. Er speelt zoveel en ik weet nog zo weinig.

Nu ook maar weer verder met mijn leven hier. Ik blijf opletten maar zal toch nog vaak de bus moeten nemen, net als iedereen hier.

Alyn, Jordanië, EK & Zeilen

Hey beste Allemaal,

Om maar weer te beginnen met mijn stage; Mijn stage gaat redelijk goed en krijg steeds meer patiënten onder behandeling. Wel vind ik het gigantisch lastig om al die behandelingen uit mijn mouw te schudden. Elke behandeling wil ik weer wat anders doen en moet je dus weer andere oefeningen hebben, maar haha..oefening baart kunst! Ook door mijn gebrekkige Ivriet en Arabisch heb ik nogal wat handen en voeten werk nodig om het juiste voor elkaar te krijgen maar dit gaat steeds beter. Gelukkig krijg ik ook het nodige studiemateriaal aangereikt door mijn stagebegeleidster dus dan kan ik nog wat in de vrije uurtje studeren. Van de week dan ook mijn eerst evaluatie gehad met mijn stagebegeleidster en ik was toch een beetje zenuwachtig omdat ik af en toe echt niet weet wat zij van mijn handelen vindt. Na een half uur had ik dan wel zoveel hele kippen in mijn kont dat ik vroeg of er echt niets negatiefs was maar 'nee, vooral zo door blijven gaan' was het antwoord. Het enige vervelende van de stage vind ik dat ik weinig meekrijg van wat er in het hospitaal omgaat. Mijn collega's praten logischerwijs allemaal Ivriet met elkaar en krijg dan vaak alles op het laatste moment te horen; 'Ehm Bram je hoeft vanmiddag niet te werken want we gaan naar de dierentuin (hierover later)'. Ik heb nu met mijn begeleidster afgesproken dat zij elke dag mijn e-mail voorleest als er iets belangrijks is voor mij. Voor de rest ga ik haar binnenkort ook helpen met een onderzoek dus er staat weer iets moois op de planning.

Over die dierentuin ook nog een prachtig verhaal want Alyn had voor een halve dag de hele 'Biblical Zoo' afgehuurd voor alle werknemers, patiënten, ex-patiënten en bijbehorende familie. Israëlische en Arabische kinderen met Alyn ballonnen, er was animatie geregeld, eten en drinken zoveel als je wilde. Fantastisch dat dit mogelijk is voor die kinderen.

Jordanië Twee weken terug waren hier weer twee feestdagen en die vielen mooi na het weekend dus ben dan maar 4 dagen naar Jordanië geweest. Op donderdagavond vertrok ik naar Eilat om de volgende morgen vroeg de grens over te gaan. Eilat grenst aan Aqaba wat in Jordanië ligt dus dat is een kort ritje. Voordat ik ging wist ik wel wat ik wilde zien in Jordanië namelijk Petra & Wadi Rum, ik had alleen geen beschikking over een reisgids dus wist bijna niet eens hoe de twee locaties geografisch van elkaar lagen. Reizen met handicap dus. De grensovergang die 2 uur in beslag nam - Locket 1: Betalen om Israel uit te gaan, locket 2: Paspoortcontrole Israel,Locket 3: Heb je alle stappen doorlopen en in de goede volgorde?, Locket 4: Afgeven paspoort aan Jordanese douane, Locket 5: Samen met honderden andere wachten tot je paspoort terugkomt & als laatste Locket 6: Heb je alle stappen doorlopen en in de goede volgorde?- gaf mij dus voldoende tijd om een reisgenoot te vinden die naar Petra gingen om zo een taxi te delen. Openbaarvervoer in Jordanië vertrekt alleen 's morgens heel vroeg tussen 0600-0700 en niet erg betrouwbaar dus de taxi is een lucratieve oplossing. Snel vond ik 3 Israëliers die een taxi namen naar een plaatsje boven Petra dus ik had vervoer. Ik moest alleen nog wel even Dinars hebben dus werd de taxi eerst naar het centrum van Aqaba gestuurd. Iedereen behalve de chauffeur had dit begrepen dus moest er 20 kilometer later worden omgekeerd. Terug in Aqaba kon ik geen geld trekken dus ik volledig in de stress natuurlijk omdat er 4 man in de taxi op mij zaten te wachten en telkens maar van automaat naar automaat rijden om te kijken welke mij geld zou geven. Na ruim een uur eindelijk één die het geld afgaf. Snel weer de auto in en naar Petra, onderweg werd ik er op een kruispunt er uitgezet want hun gingen verder noordwaarts en ik moest hier afslaan. In een van de talloze telefoontjes van onze chauffeur had hij al iemand geregeld van het kruispunt naarWadi Musa -in Petra zelfkan je niet slapen alleen in het dorp ernaast- het nadeel hiervan was dat het een verschrikkelijk hoog bedrag was en hij mij ook meteen zijn hotel aandrong.Uiteindelijk na veel onderhandelen heb ik er toch nog een redelijke prijs uit kunnen slepen. Snel mijn spullen uitgepakt om nog snel een halve dag Petra in te kunnen. Petra was de hoofdstad van de Nabateeërs in Jordanïe en is geheel uit rotsen gehakt. Deze locatie is ook gebruikt voor de Indiana Jones films 'The last Crusade'en is een van de 7 wereldwonderen sinds de internetverkiezing vorig jaar. Zeker de moeite waard om te bezoeken -zie de foto's-. Ik heb hier anderhalve dag verschrikkelijke mooie hikes gemaakt en de prachtigste dingen gezien. Omdat ik een jeeptocht met overnachting in de woestijn van Wadi Rum wilde maken moest ik iemand vinden die dit geheel verzorgde. Na een avondje praten in een jeugdherberg had ik snel mensen gevonden die hetzelfde wilde doen dus waarmee ik de jeep kon delen. Zondagmorgen vroeg (0600!) de bus in naar Wadi Rum om daar te beginnen met onze spectaculaire jeeptocht. Racen door de woestijn met een bedoeïn achter het stuur van een totaal onbetrouwbare 4x4. Waar wij overal zand en stenen zagen zag hij zijn achtertuin en zo kende hij de woestijn ook want na een tocht van 6 uur stonden we dan ineens bij het kamp voor de nacht. Bij het kamp de zonsondergang bekeken en daarna de kip met rijst gegeten die ze in een oven onder de grond klaarmaken. 's Nachts buiten geslapen in het miljoen sterren hotel. Heerlijk als je 's nachts wakker wordt en je opent je ogen en je ziet het melkwegstelsel, hoort de stilte en voelt de zachte warme bries. Wanneer je dan bij zonsopgang wakker wordt werd je weer teruggebracht naar de bushalte. Vanuit daar de bus genomen naar Aqaba om weer de grens over te gaan naar Israel. Ongelofelijk hoe goed het eigenlijk voelde om weer terug te zijn in Israel. Jordanië was wel erg mooi maar de mensen zijn zo op je geld uit en over alles moet je onderhandelen wat op een gegeven moment wel vermoeiend wordt. Omdat die avond ook het EK voor Nederland zou beginnen moest ik natuurlijk wel op tijd terug zijn. Snel een busticket gereserveerd voor het einde van de middag en nog even in Eilat op het strand gelegen. 's Avonds in J'lem de wedstrijd gezien met een Nederlander (Rafaël) die hier in het leger zit en genoten van de overwinning. Had ik ook weer wat om mijn huisgenoten mee te zieken.

Het weekend daarop werd ik door mijn stagebegeleidster uitgenodigd om mee te gaan zeilen in Tel Aviv. Zij en haar man hebben daar een catamaran dus dat hoefde zij geen twee keer te vragen. Hangend in de trapeze op een supersnelle boot is een gevoel van vrijheid. In de haven ook nog heerlijk gegeten de hele familie van mijn begeleidster (verse calamari). 's Avonds ben ik met Coos -de NL fysio- naar het stadion van Maccabi Tel-Aviv gegaan om daar met 300!! In Israel gevestigde Nederlanders de wedstrijd tegen Frankrijk te kijken. Niet helemaal waarvoor ik naar Israel ben gekomen maar wel erg grappig om met zoveel dronken, jolende Nederlanders rond te hangen. NL-Roemenië heb ik dan ook weer gewoon in J'lem gekeken.

Dit weekend ben ik op vrijdag naar Yad Vashem geweest, dit is het herdenkingsteken van de Holocoaust. Hierbij is ook een gigantisch museum met heel veel informatie en verhalen over de jodenvervolging. Erg indrukwekkend om allemaal te zien en te horen. De rest van de dag en nacht samen met Rafaël doorgebracht in zijn huis en een heel vette club in J'lem.

Mazzel

Stage, Lag Ba'omer, Golan & Jom Jerusaleim

Sjalom Allen,

Hierbij weer een bericht van mij na een week of 2-3. Dit betekent niet dat ik in die tijd niks gedaan heb in tegendeel zelfs.

Allereerst maar de stage. Ik heb mij een tweetal dagen flink beroerd gevoeld waardoor ik niet veel kon doen maar gelukkig was dat snel over want ik zou-in die week- mijn eerste eigen patiënten krijgen! De tijd daarvoor werd ik voornamelijk ingewerkt en kreeg ik de geschiedenis van de patiënten te weten, de behandeldoelen, hoe lang ze al gerevalideerd werden, oftwel het hele wel en wee van de patiënt. Zelf vind ik het erg fijn dat het op deze manier gebeurt want het zijn toch hele complexe patiënten om zo maar even in te duiken helemaal als jeditnog nooit van je leven hebt gedaan. Dus heden heb ik een aantal patiënten van verschillende leeftijden, etniciteiten, en aandoeningen wat mijn hersenen meer dan voldoende prikkelt. Ook heb ik mij de laatste tijd bezig gehouden met ortheses, braces &spalken. Veel patiënten hebben hier een hulpmiddelom een beweging uit te lokken of tegen te gaan. Er is dan ook één uur in de week, waarin patiënten vanuit heel Israel hierheen komen om deze hulpmiddelen aan te meten, of te checken. De regels zijn hier heel streng voor diegene die wel of geen hulpmiddel krijgen. Dedirectrice van Alyn is één van de 15 doktoren in Israel die mag beslissen of iemand een hulpmiddel krijgt of niet. Wanneer iemand hem danniet krijgt betekent het dat hij/zij hem niet verzekerd krijgt. Wil je hem dan toch, moet je hem zelf betalen. Een 2e optie is dat een van de fysio's langskomt om met professorische middelen er één te fabriceren of dat er uit een giga magazijn een 2e/3e/4e handse vandaan gehaald wordt. Deze zijn dus niet op maat gemaakt en biedden niet de beste oplossing. Maar altijd nog een betere dan geen oplossing.Tot nu toe ben ik tevreden met mijn plek en wat ik mag doen. Ik merk dat ik nogheel wat moet leren en vooral op het vlak van de oefeningen bedenken magikeen stuk sterker worden. Voor de rest breng ik nog een middag in de week in het zwembad door. Erg intressant vooral wanneer er geen patiënten zijn en er wedstrijden gedaan worden in waterpolo tussen de lifeguard en de therapeut of uit totale verveling het aantal tegels van het zwembad worden geteld.

De stage is maar 40 uur in de week en er worden dus ook nog andere dingen gedaan. Zo heb ik in twee weken nog eens twee feestdagen achter de rug en paar leuke weekenden. Ik ben in een van de weekenden anderhalve dag naar Tel-Aviv geweest om daar te feesten en op het strand te liggen. Een van mijn huisgenoten had wel een of andere onbekende waar we konden slapen dushad ik ergens in TA een plek op de bank. Voor de rest was het niet zo heel spannend want het meisje waarmee ik was had nergenszin in en liep depressief rond te strompelen aja...De andere halve dag heb ik gebruikt om de Mountain of Olives te bezoeken en een deel van de oude stad van J'lem. Dit is het gedeelte van de stad waar alle religeuze plekken zijn voor zowel de Joden, Moslims & Christenen. Zo is daar de klaagmuur, Dome of the Rock & Via Dolorosa. Erg mooi maar beleef er zelf niet heel veel bij omdat ik niet geloof. Maar al die mensen die daarheen komen om geloofsredenen is ookiets bijzonders. Die week ben ik verder op zoek gegaan naar een sportschool om weer een beetje fit te worden. Deze heb ik niet ver van mij vandaan gevonden en bied allerlei faciliteiten aan (fitness, zwemmen, lessen) dus ook daarin ben ik geslaagd. Die donderdag werd hier Lag Ba'omer gevierd; dit is een vuurfeest waarbij iedereen overal -maakt werkelijk niet uit waar- vuren maakt. Dit heeft een hele lange geschiedenis maar het komt er op neer dat ze tussen Pesach en een aantal dagen niet mogen trouwen, zichzelf niet mogen scheren en meer van dat soort dingen. Wanneer deze periode ten einde is steekt iedereen een vuur aan om met rooksingalen duidelijk te maken dat het allemaal weer mag. Dit feest heb ik gevierd met de Israeliër die ik in Eilat heb ontmoet en hij heeft mij van alles laten zien in J'lem, echt super.Ook weer watandere locals ontmoet en begin zo wel een sociale kring op te bouwen. Het weekend wat daarop volgde een Kibbutz bezochtvoor de nacht -weer plaatsgenomen op de bank- omde volgende morgenhetGolan- gebergte te bezoeken.Hetlandschap van de Golanheeft buiten een adembenemd landschap ook veel geschiedenis door alle oorlogen die er gevoerd zijn en dat heeftzijnsporen nagelatenin bunkers, mijnen, afzettingen, tankblokkades etc. etc.Na dat weekend weer een weekje gewerkt en ben ik op shabbat (weekend) de oude stad wezen bekijken en het begin van shabbat gevierd bij de klaagmuur. Dit is waar de meesteultra-orthodoxe Joden uitJ'lemhunshabbat beginnen en dit gaat gepaard met een hoop dans en zang. De volgende dag heb ik een hike gedaan in de heuvels rondom Jerusalem en een mountainbike tocht gemaakt, oftwel een lekker sportief dagje. De hitte en de slechte voorbereiding -te weinig water- maakt het mij niet gemakkelijk maar alles wat je overleeft maakt je sterker heb ik weleens gehoord. Gisteren was het een gewone werkdag maar werd er wel 'Jom Jerusaleim' gevierd oftwel de dag van Jerusalem -het is niet voor niks het land met de meeste feestdagen-. Er wordt dan gevierd dat na de 6-daagse oorlog oost en west Jeruzalem weer verenigd is. Omdat ik dit feest ook wel wilde mee maken heb ik mij in het feestgedruis gemixd en werd mij ongeveer ook 1/3 vierkante meter gegeven. Dit feest wordt vooral gevierd door de orhodoxe Joden en in de parade die door de stad trekt lopen ze ook door het Moslimkwartier van de oude stad. Onwetende kwam ik daar ook terechten daar ging de stoet over in een geweldaddige menigte dieverscheidene leuzenzongen naar Arabieren en hun winkels begonnen slopen. De Arabiereren die uit voorzorg al hun winkels hadden gesloten gooiden langs de hele weg van alles op de menigte. Toen ik probeerde om uit de menigte te gaan werd ik telkens terug geduwd door militairen die alles wanhopig in bedwang probeerden te houden. Gelukkig is er verder niks gebeurd maar er was een behoordelijke spanning voelbaar. Als het lukt komt er ook een filmpje van op deze site...

Volgens mij heb ikwel het grootstegedeelte verteld en voordat jullie vierkante ogen krijgen wil ik jullie alleen nog vertellen dat ik van plan ben een lang weekend naar Jordanië te gaan om Petra, Wadi Rum en Amman te bezoeken. Daarover dus de volgende keer een verhaal....Wel moet ik zorgen dat ik maandag optijd terug ben om niks van het EK te missen.

HUP HOLLAND!

Jeruzalem & Alyn Hospital

SjalomAllen,

Vanuit Eilat ben ik 4 mei naar Jeruzalem vertrokken, om daar de volgende ochtend in Alyn Hospital te starten met de stage en een einde te maken aan het losse reisgevoel.

In Alyn aangekomen kreeg ik intern een kamer toegewezen in een flat die ik de komende vier maanden moet delen met 6 Duitsers. Zij zitten hier ipv van hun diensstijd in het leger een soort maatschappelijke functie te vervullen als verpleger/verpleegster. Desalniettemin heb ik prima kamer met uitzicht over de heuvels de Jeruzalem omhullen. De eerste week (2 en een 1/2 dag!) bestond voor de rest uit vooral hetintroduceren van iedereen en het inwerken. Alyn Hospital en rehabilitaion centre (in zijn geheel) bestaat uit een revalidatiecentrum en een aantal afdelingen waar de meeste patiënten verblijven. Zo is er de 'resparitory unit' waar kinderen liggen die ademondersteuning nodig hebben. Daarvoor hebben de meeste een tracheostomie gehad en ademen nu door eencanule. 'S ochtends krijgen de meeste van hun een luchtwegbehandeling van de fysiotherapeut om hun luchtwegen vrij van sputum te maken en tegelijk hun borstkas te mobiliseren. Dan is er nog een afdeling waar kinderen met één van hun familieleden verblijven voor langere tijd (veelal maanden) omdat er zeer intensieve zorg nodig is voor die kinderen. De meeste zijn echt het grootste gedeelte van de dag bezig met behandeld worden: logopedie, fysiotherapie (2-3x per dag) en hydrotherapie. Als laatste is er dan nog de 'Indepence living Neigbourhood' waar allemaal uitbehandelde patiënten verblijven die om een of andere reden niet naar ergens anders heen kunnen. Zo zitten er mensen 20 jaar vast in op deze afdeling. Het gedeelte waar ik stageloopisde revalidatieafdeling. Dezeafdeling bestaat uit een schooltje, logopedie, fysiotherapie en hydrotherapie. De meeste patiënten hebben neurologische problemen als spierziektes, niet-/ wel aangeboren hersenaandoeningen & spina bifida (open ruggetje). Er zijn maar een aantal orthopedische patientenzoals metOsteogenesis Imperfecta (botziekte) en amputaties. Tot nu toe was het vooral meekijken en af en toe behandelen maar vanaf volgende week zal ik mijn eigen patiënten krijgen, erg spannend dus! Vooral de taalbarriere is een probleem dus dat zal wel even lastig worden, ben iig al wel druk bezig met mijn Ivriet.Voor de rest moet ik nog erg wennen aan alle verhalen die ik te horen en te zienkrijg. De meest bizarre verhalen over kinderen die hier liggen uit de Palestijnse gebieden, zo zijn er kinderen die nietinIsrael mogen blijven maar ook niet terug kunnen naar bijv. Gazaomdat daar geen zorg is. Of verhalen dat kinderen beschoten zijn door het Israelische leger, hier terecht zijn gekomen maar dat de ouders niet door de checkpoints komen in de Palestijnse gebieden en daardoor niet hun doodzieke kinderen kunnen bezoeken. Dit zijn dingen die we in Nederland (hopelijk)nooit zullen meemaken.

Natuurlijk heb ik niet alleen gewerkt maar ook andere leuke dingen gedaan. Zo was er hier 7 mei 'Memorial day' en 8 mei 'Independence day'. Zeg maar 4&5 mei in Nederland. Hun feestdagen beginnen hier na zonsondergang de dag ervoor en eindigen dan ook op zonsondergang de volgende dag. Zo ben ik dus de avond van 6 mei (volgen jullie het nog) na zonsondergang naar de klaagmuur geweest waar ze op het plein alle omgekomen burgers en soldaten herdachten van al hun oorlogen en terroristische aanslagen. Ik kan jullie zeggen dat dit best indrukwekkend was al was het alleen al om de gigantische veiligheidsmaatregelen waar je er trouwens alle dagen wel mee te maken hebt. De toespraken, het gezang en de sfeer was zeer indrukwekkend. De volgende avond opIndepence dayheb ik het 60 jarig onafhankelijk heid van Israel gevierd op Zion square (zie youtube film-> tussen 6:00 en 6:03 ben ik bij toeval in beeld) wat een waanzig feest was. Het halve centrum was hermetisch afgesloten uit angst voor aanslagen maar het feest was echt gaaf. Het hele plein vol met joelende, springende, crowdsurfende mensen incl. al het patriotistische wat je maar kan bedenken. De volgende dag wilde ik naar Tel-Aviv waar een lucht- en watershow zou worden gegeven door het leger aan het strand maardoor de gezelllige avondwas ik helaas te laat. Dan maar aan het strand gelegen en genoten van alles wat er mij heen gebeurde.

Als laatsteblijft het wel een bizare gedachte dat 40 kilometer van je vandaan er tientallen Kassam-rakketen Israël ingeschoten worden en dagelijks mensen worden vermoord inhet conflict. Ik begin het steeds meer te merken hoe diep dit conflict geworteld zit in de mensen. Zo loopt er een verpleger met een revolver in zijn riem rond door het ziekenhuis. Ik kan het niet begrijpen en zal het waarschijnlijk ook nooit kunnen begrijpen maar zoiets geeft wel aan hoe het land in elkaar zit.

Lehitraot,

Bram

Nazareth, Tiberias, Dode Zee & Eilat

Hallo lieve lezers,

Vanuit Haifa ben ik verder gaan reizen via Nazareth, hier sliep ik in een prachtige jeugdherberg midden in de oude stad. Volledig met oude mozaïekvloeren en romantische uitzichten over de stad. Waar ik tot Nazareth nog geen toerist ben tegengekomen zitten er busladingen hier. Vooral bussen vol metkatholiek-gelovigen die daar inclusief priester alle bezienswaardigheden afgaan. In Nazareth staat 'the church of announcement' dit is deplaats waar Maria te horen kreeg van de engel Gabriel dat ze een kind zou krijgen. Dit is een foeilelijke kerk met een blok steen inhet midden wat dan nog van het oorspronkelijke huis moet zijn. Zo heeft Nazareth nog meerde plaatsen als: de plek waar Jozef zijn werkplaats had, de plek waar Maria zag hoe ze probeerden Jezus van een berg af te gooien, de plek waar Jezus heeft gepredikt etc. etc. 's avonds heb ik maar eens fatsoenlijk gegeten ipv van de shawarma van de afgelopen dagen. De volgende morgen ben ik naar Tiberias gegaan om daar een dag aan het meer van Gallilea (daar waar Jezus over hetwater heeft gelopen)te liggen. Verder niet veel gedaan dan dus geluierd.Ik wist eigenlijk niet of iknog een dag wilde blijven - In Tiberias is naast het meer van Gallilea niet veel meer te doen - maar hadna een dagje relaxen had ikwel weer zin in wat actie dushad ik een mountainbike gehuurd met het ideeom het meer rond te fietsen. Dit doe ik nooit meer!Op een iets te kleine mountainbikemeer dan100 kilometer fietsen op een heuvelachtig terrein in de zinderende hitte. Het was prachtig om het meer zo van alle kanten te kunnen bekijken maar wat een hel. Mijn volgende stopwas Masada, dit zijn oude reuïnes van een fortbovenop eenberg direct naast deDode zee. Naeen lange reis te zijn aangekomen vanuit Tiberias stond ik daar helemaal alleen in in de woestijn. Met alleen een jeugdherberg en een gondel. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik dacht dat er een heel dorp nog bij de reuïnes zou zijn. Bleek dus niet zo te zijn. In de herberg kwam ik nog twee van zulke verbijsterde gasten tegen. Deze jongen waren wel erg aardig en heb ik nog een mooie avond mee mogen hebben. Met zijn drieën zijn we 's nachts om 0430 opgestaan om Masada te beklimmen. Alleen wanneer je rond die tijd begint is de klim te behappen en kan je bovenop massada de zonsopgang over Jordanie - Aan de andere kant van de Dode zee- bekijken. Dit was echt supertof om te doen, sowieso een schitterdende klim en als dan de zonsondergang begint zit je helemaal top bovenop Masada. Wat wel grappig is, is dat de Dode zee 400 meter onder zeeniveau ligt en wanneer je dus de Masada beklimt ongeveer weer op zeeniveau zit. 's middags doorgereisd naar Ein Gedi wat bestaat uit een natuurreservaat, een fieldschool & een strand aan de DodeZee. Hier samen met één van de twee jongens van gister ons kamp opgemaakt en een hike gaan maken in het natuurreservaat. Dit was ernorm gaaf, klauteren door de gebergte daar en als het je te heet werd kon je een duik nemen in een van de vele waterpartijen inclusief watervallen, echt enorm mooi. Daarna nog lekker gedrevenin de Dode zee en een modderbad genomen. Dit schijnt erg goed voor alle huidirritaties te zijn. Echt grappig hoe je kan drijven op het water, je kan werkelijk liggend een boek lezen. Verder nog een sheesha gerookt met een stel Palestijnen opde fieldschool en lekker gaan slapen na een dag met vele gelopen kilometers. Donderdag naar Eilat gegaan voor de laatste dagen vakantie om daar lekker te luieren en tewatersporten. Afscheid genomen van de Amerikaan waarmee ik de laatste dagen ben opgetrokken en met de bus, dwars door de Negev woestijn,naar Eilat gereisd. Deze dagen overdag snorkelend doorgebracht en metde biografie van Boogie.Ben helaasteleurgesteld in het onderwaterleven in Eilat; er was bijna niks te zien. Het schijnt dan een van de mooiere plekken te moeten zijn maar Dahab was vorig jaar veel mooier. In de avonden lekker wezen stappen met jongens die ik ontmoet heb ik de herberg en zondag naar Jeruzalem vertrokken. Wat een prachtige stad is dit, ik kreeg meteen een totale rush door mijn lichaam toen ik hier rondliep. Wauw! De mensen en de sfeer het is onvoorstelbaar. Overigens staat er van de week een groot feest te beginnen in Israel; dan vieren ze het 60 jarig onafhankelijk bestaan van Israël. De voorbereidingen zie je al overal, op allerlei plaatsten zijn de podia en andere grootse dingen aan het opbouwen. Heb er zin in!

De groeten uit het land waar de kurken- plateauzolen hip zijn en waarjein debus met een M16-geweer tegen je aaninslaap valt.

PS: Ik hoop de foto's binnenkort te kunnen laden! Dit gaat namelijk zo traag als dikke.....

Tel-Aviv, Haifa en de noordkust

Hallo lieve lezers,

Ben inmiddels al een dag of vijf weg en het is fantastisch. Mijn vertrek uit Amsterdam bestond voornamelijk uit het passeren van de beveiliging/douane. Als je wilt inchecken kom je in een soort afgesloten glazen hal met Israelische beveiligingsbeambtes - die alles behalve gezellig tegen je doen - als je geroepen word mag je meekomen endan krijg jeallerleivragen over je reis naar Israël. Waarschijnlijk vond hij mijn verhaal niet geloofwaardig genoeg en ik moest mij een uur voor de vlucht meldden bij een aparte gate. Omdat ik toch wel graagnaar Israëlwilde ben ik ermaarheen gegaan. Aangekomen in een kelder aan het eind van eenvleugel op Schipholwaren er allemaalIsraelische beveiligingsbeambtes die mijverzochten om al mijn baggage te latenzien, mijn paspoort in te leveren en als klap op de vuurpijl gingeenbeambte met een soort doek aan een stok!? over mijn kleren en schoenen, waarna zij het indoekje in eenof ander apparaat stopte. Toen ze daneindelijk overtuigd waren van mijn goedebedoelingen werden ik en nogdrie alleen reizende jongemannen geëscorteerd naar het vliegtuig, waardoor we als eerste in konden stappen; zo heeft elkvoordeel zijn nadeel.'s vondsaangekomen in een snik heet (lichte hittegolf hier)Tel - Aviv had ik gelijk al een fijn contact gemaakt met een jongen die Hebreeuws studeert in Jeruzalem.

De volgende dag heb ik meteen mijn toeristenonderbroek aangetrokken en naar Jaffa vertrokken. Dit is een plaatsje onder Tel-Aviv, waar de eigenlijke oude stad is. Tel-Aviv is er de laatste 80 jaar tegenaangebouwd. Jaffa vond ik vooral leuk omdat het de sfeer ademt van een oude stad en een grote souqheeft metallerlei antique? zooi. Het is een soort van Albert Cuyp maar dan een factor 5 erger. 's avond ben ik op pad gegaan met mijn roomie: een echte Walesman. Omdat ik nooit achter zijn naam ben gekomen heb ik hem ook maar zo genoemd. Deze man gaat de hele nacht stappen in - Wat erg goed is in Tel-Aviv!- ligt vervolgens tot 1300 uur in een snikhete kamer om dan te eten door te gaan waar hij de avond ervoor is geeïndigd. Woensdagmorgen ben ik per fiets door Tel - Aviv getrokken. Dit is absoluut een makkelijke manier om de stad en haar prachtige park te zien maar zuster wat heet! In de middag benik per busnaar Haifa vertokken en kon mij tegelijkertijd in de persoon van een analfabeet verplaatsen omdat je niks kan lezen. Gelukkig biedt de Lonely Planet op zo'n moment uitkomst en kan ik afgaan op de busnummers afgaan. In Haifa ben ik naar een van de mooiste tuinen ter wereld geweest (niet overdreven) de Baha 'i gardens. Deze 18 terrasen liggen tegen een van de heiligste gebouwen van het Baha'i geloof aan. Voor de rest vooral rond gelopen in de stad met al zijn verschillende wijken. Vandaag ben ik naar Akko geweest ten noorden van Haifa wat een beetje de zelfde charme heeft als Jaffa. Akko is alleen vooral een moslimgemeenschap wat je meteen merkt in vele opzichten. Daarna ben ik noordelijker gereisd naar Nahariya - tegen de Libanese grens aan- wat een moderne badplaats is. Ik wilde eigenlijk nog iets noordelijker reizen maar door shabbat sluit alles tussen 1300&1500 en ben ik maar terug gegaan naar Haifa. In Haifa zit ik in een heerlijk guesthouse waar 'mamma' 's morgens het ontbijt voor je maakt enrustig kan loungen in de tuin.

Morgen ga ik naar Nazareth, waarna ik wil doorreizen naar Tiberias, Masada & Eilat voor ik mijn stage begin.

Wat mij eigenlijk nog opvalt in Israel is dat het eten erg lekker is, de vrouwen prachtig en het weer heerlijk.