Sjalom lieve lezers,

Ik heb al een hele tijd mijn weblog niet bijgehouden maar zal jullie nog één keer trakteren op een verhaal voordat ik weer naar ons koude kikkerlandje terugkeer. Mijn stage is nu bijna voorbij. Morgen nog één dag werkenen dan nog 3 dagen vrij voordat ik jullie allemaal weer kan zien. Het is ongelofelijk hoe snel alles is gegaan. Als mijn hele leven zo snel zal gaan dan lig ik er snel in. Ik heb zo enorm veel gedaan iken heb geprobeerdalles op te schrijven maar dat was ook snel afgelopen. Wel heb ikeen hoop goede herinneringenin mijn hoofden maak er het laatste weekend nog een aantalbijals ik afscheid ga nemen van iedereen die ik hier heb ontmoet.

Mijn stage heb ik dus bijna afgerond en heb gigantisch veel mogen leren in Alyn. Ik denk dat het heel speciaal is geweest en zeker ookeen toevoegende waarde voor mijn studie heeft gehad.Ik besef wel dat ik dit niet in Nederland zal meemaken en dus niet verbaasd moet zijnals ik straks een huis-tuin en keukenklacht krijg.Overigens de reden waarom ik niet veel over patiënten schrijf en bijvoorbeeld geen foto's heb geplaatst van hun is in verband metdeprivacy. Maar dat begrepen jullie vast al wel. Mijn beoordeling heb ik ook achter de rug en wanneer mijn begeleidster steeds maar weer 'excellent' bleef aanstrepen groeide er toch wel wat...in mijn nek. Niet alleen mijn begeleidster maar iedereen is gelukkig erg blij met mij en als ik wil mag ik na mijn studie terugkomen voor een baan. Geen loze beloftes. Allemaal erg fijn dus, al weet ik nog steeds 6 van de 7 keer niet wat ik aan het doen ben. Zal wel bij mijn toekomstige vak horen. Nee... ik heb dus nogbest wel wat te leren maar het geeft je wel een goed gevoel. Heb in deze tijd ook mijn Hebreeuws en Arabisch bij kunnen spijkeren en kan zo nu en dan best wel een klein gesprekje voeren. Ook heb ik mijn filmdebuut gemaakt. Er was een ex-patiënte in Alyn die mij in een documentaire over haar wilde hebben. Zij studeert zelf aan de filmacademie en wilde haar revalidatieperiodein beeld brengenmet het accent op haar relaties in die periode.In haardrie jaar lange revalidatiewas erdus ook de relatie met haarfysiotherapeut wat toevallig een Nederlander was.Waarschijnlijkdat mijntrotseHollandse kaaskop er daaromgeschikt voor was.Wat ik eigenlijk moest doen was een behandeling aan haar geven en dat werd gefilmd. Het waswel een behandeling van drie uurmaar geloof niet dat ze alles zullen gebruiken. Ik ben ergbenieuwd naar het resultaat.Ik heb alleen een contract getekend dat mocht er ooit geld mee verdiend worden ik er geen agarot(cent) van krijg.

Naast de stage heb ik mijin de vrije tijdzeker niet verveeld. Zo ben ik diverse keren uitgenodigd voor een traditioneel shabbat diner of lunch. Heb ook zelf een keer samen met vrienden een shabbat diner gekookt en daarna kiddoesch gemaakt (ja googlen maar). Ook was ik uitgenodigd voor een verlovingsfeest vantwee collega's van mij. Zij hielden hun feest op een wijnboerderij in het noorden van Israël. Dit gebied is heel erg mooi en alles werd tijdens dit feest uit de kast getrokken,er was dan ookniks tekort. En aangezien alles hier geassocieerd wordt met eten (waar ik absoluut geen probleem mee heb) krijg je constant de lekkerste dingen aangereikt. Zo heb ik mij bijvoorbeeld helemaal te barsten gegeten hier aan hummus in 5 maanden. Hummus kan je overal bij eten, het liefst poetst men hier hun tanden ermee. Erg belangrijk is dan ook waar je de beste hummus kan krijgen.Ik ben in het weekend verder nogeen aantal keren naar een zwembad, strand ofwaterbron geweestvoor wat waterpret. Natuurlijk ook nog meerdere keren het nachtleven verkent. Dit is zeker heel gezellig in Jerusalem. Ook al is er op shabbat niemand op straat, rijden er geen auto's en is het net een spookstad, de clubs zijn overvol en altijd gezellig. Geen 'korenmarkt sfeertje' van 'Wa kiek jij dan waus', iedereen is in een beste stemming. Over uitgaan gesproken...ben dus ook naar Tiësto geweest in de beste club van Tel-Aviv. De club zelf staat in een omgeving waar je hem niet zou verwachten maar ja dat is Israël. Overdag zou je er nog geen milliseconde naar omkijken en al helemaal niet naar die buurt afreizen maar 's avonds transformeert het in een hele hippe tent. Naja...kaartje gekocht en om een uurtje of half één naar binnen gegaan voor een hele nacht Tiëstoén (werkwoord?). Binnen was het erg druk en stond je meteen badend in het zweet omdat er geen beluchting was. Na anderhalfuur genoten te hebben kwam de politie binnen, haalde Tiësto van het podium af en iedereen werd naar buiten gebonjourd. Later bleek dat het een club is voor 800 man maar dat er 4000 kaarten waren verkocht.. aha vandaar dat het zo druk was. Eigenaar gearresteerd en iedereen kon naar huis. Ook dit is Israël.

Op het momentis hetafscheid nemenbegonnen, eergisteren al uit eten geweest met alle collega's voor een afscheidsfeestje. Dit weekend ga ikafscheid nemen van iedereen die ik hier heb leren kennen, zondag zeg ik gedag tegen alle patiënten in Alyn en ga ik mijn tas pakken.

Dit was het niet allemaal maar ikmoet ook wat bewaren voor als ik jullie weer zie! Ik ben er 1 september weer dus.....tot dan!

Jomtov!