Hey beste Allemaal,

Om maar weer te beginnen met mijn stage; Mijn stage gaat redelijk goed en krijg steeds meer patiënten onder behandeling. Wel vind ik het gigantisch lastig om al die behandelingen uit mijn mouw te schudden. Elke behandeling wil ik weer wat anders doen en moet je dus weer andere oefeningen hebben, maar haha..oefening baart kunst! Ook door mijn gebrekkige Ivriet en Arabisch heb ik nogal wat handen en voeten werk nodig om het juiste voor elkaar te krijgen maar dit gaat steeds beter. Gelukkig krijg ik ook het nodige studiemateriaal aangereikt door mijn stagebegeleidster dus dan kan ik nog wat in de vrije uurtje studeren. Van de week dan ook mijn eerst evaluatie gehad met mijn stagebegeleidster en ik was toch een beetje zenuwachtig omdat ik af en toe echt niet weet wat zij van mijn handelen vindt. Na een half uur had ik dan wel zoveel hele kippen in mijn kont dat ik vroeg of er echt niets negatiefs was maar 'nee, vooral zo door blijven gaan' was het antwoord. Het enige vervelende van de stage vind ik dat ik weinig meekrijg van wat er in het hospitaal omgaat. Mijn collega's praten logischerwijs allemaal Ivriet met elkaar en krijg dan vaak alles op het laatste moment te horen; 'Ehm Bram je hoeft vanmiddag niet te werken want we gaan naar de dierentuin (hierover later)'. Ik heb nu met mijn begeleidster afgesproken dat zij elke dag mijn e-mail voorleest als er iets belangrijks is voor mij. Voor de rest ga ik haar binnenkort ook helpen met een onderzoek dus er staat weer iets moois op de planning.

Over die dierentuin ook nog een prachtig verhaal want Alyn had voor een halve dag de hele 'Biblical Zoo' afgehuurd voor alle werknemers, patiënten, ex-patiënten en bijbehorende familie. Israëlische en Arabische kinderen met Alyn ballonnen, er was animatie geregeld, eten en drinken zoveel als je wilde. Fantastisch dat dit mogelijk is voor die kinderen.

Jordanië Twee weken terug waren hier weer twee feestdagen en die vielen mooi na het weekend dus ben dan maar 4 dagen naar Jordanië geweest. Op donderdagavond vertrok ik naar Eilat om de volgende morgen vroeg de grens over te gaan. Eilat grenst aan Aqaba wat in Jordanië ligt dus dat is een kort ritje. Voordat ik ging wist ik wel wat ik wilde zien in Jordanië namelijk Petra & Wadi Rum, ik had alleen geen beschikking over een reisgids dus wist bijna niet eens hoe de twee locaties geografisch van elkaar lagen. Reizen met handicap dus. De grensovergang die 2 uur in beslag nam - Locket 1: Betalen om Israel uit te gaan, locket 2: Paspoortcontrole Israel,Locket 3: Heb je alle stappen doorlopen en in de goede volgorde?, Locket 4: Afgeven paspoort aan Jordanese douane, Locket 5: Samen met honderden andere wachten tot je paspoort terugkomt & als laatste Locket 6: Heb je alle stappen doorlopen en in de goede volgorde?- gaf mij dus voldoende tijd om een reisgenoot te vinden die naar Petra gingen om zo een taxi te delen. Openbaarvervoer in Jordanië vertrekt alleen 's morgens heel vroeg tussen 0600-0700 en niet erg betrouwbaar dus de taxi is een lucratieve oplossing. Snel vond ik 3 Israëliers die een taxi namen naar een plaatsje boven Petra dus ik had vervoer. Ik moest alleen nog wel even Dinars hebben dus werd de taxi eerst naar het centrum van Aqaba gestuurd. Iedereen behalve de chauffeur had dit begrepen dus moest er 20 kilometer later worden omgekeerd. Terug in Aqaba kon ik geen geld trekken dus ik volledig in de stress natuurlijk omdat er 4 man in de taxi op mij zaten te wachten en telkens maar van automaat naar automaat rijden om te kijken welke mij geld zou geven. Na ruim een uur eindelijk één die het geld afgaf. Snel weer de auto in en naar Petra, onderweg werd ik er op een kruispunt er uitgezet want hun gingen verder noordwaarts en ik moest hier afslaan. In een van de talloze telefoontjes van onze chauffeur had hij al iemand geregeld van het kruispunt naarWadi Musa -in Petra zelfkan je niet slapen alleen in het dorp ernaast- het nadeel hiervan was dat het een verschrikkelijk hoog bedrag was en hij mij ook meteen zijn hotel aandrong.Uiteindelijk na veel onderhandelen heb ik er toch nog een redelijke prijs uit kunnen slepen. Snel mijn spullen uitgepakt om nog snel een halve dag Petra in te kunnen. Petra was de hoofdstad van de Nabateeërs in Jordanïe en is geheel uit rotsen gehakt. Deze locatie is ook gebruikt voor de Indiana Jones films 'The last Crusade'en is een van de 7 wereldwonderen sinds de internetverkiezing vorig jaar. Zeker de moeite waard om te bezoeken -zie de foto's-. Ik heb hier anderhalve dag verschrikkelijke mooie hikes gemaakt en de prachtigste dingen gezien. Omdat ik een jeeptocht met overnachting in de woestijn van Wadi Rum wilde maken moest ik iemand vinden die dit geheel verzorgde. Na een avondje praten in een jeugdherberg had ik snel mensen gevonden die hetzelfde wilde doen dus waarmee ik de jeep kon delen. Zondagmorgen vroeg (0600!) de bus in naar Wadi Rum om daar te beginnen met onze spectaculaire jeeptocht. Racen door de woestijn met een bedoeïn achter het stuur van een totaal onbetrouwbare 4x4. Waar wij overal zand en stenen zagen zag hij zijn achtertuin en zo kende hij de woestijn ook want na een tocht van 6 uur stonden we dan ineens bij het kamp voor de nacht. Bij het kamp de zonsondergang bekeken en daarna de kip met rijst gegeten die ze in een oven onder de grond klaarmaken. 's Nachts buiten geslapen in het miljoen sterren hotel. Heerlijk als je 's nachts wakker wordt en je opent je ogen en je ziet het melkwegstelsel, hoort de stilte en voelt de zachte warme bries. Wanneer je dan bij zonsopgang wakker wordt werd je weer teruggebracht naar de bushalte. Vanuit daar de bus genomen naar Aqaba om weer de grens over te gaan naar Israel. Ongelofelijk hoe goed het eigenlijk voelde om weer terug te zijn in Israel. Jordanië was wel erg mooi maar de mensen zijn zo op je geld uit en over alles moet je onderhandelen wat op een gegeven moment wel vermoeiend wordt. Omdat die avond ook het EK voor Nederland zou beginnen moest ik natuurlijk wel op tijd terug zijn. Snel een busticket gereserveerd voor het einde van de middag en nog even in Eilat op het strand gelegen. 's Avonds in J'lem de wedstrijd gezien met een Nederlander (Rafaël) die hier in het leger zit en genoten van de overwinning. Had ik ook weer wat om mijn huisgenoten mee te zieken.

Het weekend daarop werd ik door mijn stagebegeleidster uitgenodigd om mee te gaan zeilen in Tel Aviv. Zij en haar man hebben daar een catamaran dus dat hoefde zij geen twee keer te vragen. Hangend in de trapeze op een supersnelle boot is een gevoel van vrijheid. In de haven ook nog heerlijk gegeten de hele familie van mijn begeleidster (verse calamari). 's Avonds ben ik met Coos -de NL fysio- naar het stadion van Maccabi Tel-Aviv gegaan om daar met 300!! In Israel gevestigde Nederlanders de wedstrijd tegen Frankrijk te kijken. Niet helemaal waarvoor ik naar Israel ben gekomen maar wel erg grappig om met zoveel dronken, jolende Nederlanders rond te hangen. NL-Roemenië heb ik dan ook weer gewoon in J'lem gekeken.

Dit weekend ben ik op vrijdag naar Yad Vashem geweest, dit is het herdenkingsteken van de Holocoaust. Hierbij is ook een gigantisch museum met heel veel informatie en verhalen over de jodenvervolging. Erg indrukwekkend om allemaal te zien en te horen. De rest van de dag en nacht samen met Rafaël doorgebracht in zijn huis en een heel vette club in J'lem.

Mazzel