SjalomAllen,

Vanuit Eilat ben ik 4 mei naar Jeruzalem vertrokken, om daar de volgende ochtend in Alyn Hospital te starten met de stage en een einde te maken aan het losse reisgevoel.

In Alyn aangekomen kreeg ik intern een kamer toegewezen in een flat die ik de komende vier maanden moet delen met 6 Duitsers. Zij zitten hier ipv van hun diensstijd in het leger een soort maatschappelijke functie te vervullen als verpleger/verpleegster. Desalniettemin heb ik prima kamer met uitzicht over de heuvels de Jeruzalem omhullen. De eerste week (2 en een 1/2 dag!) bestond voor de rest uit vooral hetintroduceren van iedereen en het inwerken. Alyn Hospital en rehabilitaion centre (in zijn geheel) bestaat uit een revalidatiecentrum en een aantal afdelingen waar de meeste patiënten verblijven. Zo is er de 'resparitory unit' waar kinderen liggen die ademondersteuning nodig hebben. Daarvoor hebben de meeste een tracheostomie gehad en ademen nu door eencanule. 'S ochtends krijgen de meeste van hun een luchtwegbehandeling van de fysiotherapeut om hun luchtwegen vrij van sputum te maken en tegelijk hun borstkas te mobiliseren. Dan is er nog een afdeling waar kinderen met één van hun familieleden verblijven voor langere tijd (veelal maanden) omdat er zeer intensieve zorg nodig is voor die kinderen. De meeste zijn echt het grootste gedeelte van de dag bezig met behandeld worden: logopedie, fysiotherapie (2-3x per dag) en hydrotherapie. Als laatste is er dan nog de 'Indepence living Neigbourhood' waar allemaal uitbehandelde patiënten verblijven die om een of andere reden niet naar ergens anders heen kunnen. Zo zitten er mensen 20 jaar vast in op deze afdeling. Het gedeelte waar ik stageloopisde revalidatieafdeling. Dezeafdeling bestaat uit een schooltje, logopedie, fysiotherapie en hydrotherapie. De meeste patiënten hebben neurologische problemen als spierziektes, niet-/ wel aangeboren hersenaandoeningen & spina bifida (open ruggetje). Er zijn maar een aantal orthopedische patientenzoals metOsteogenesis Imperfecta (botziekte) en amputaties. Tot nu toe was het vooral meekijken en af en toe behandelen maar vanaf volgende week zal ik mijn eigen patiënten krijgen, erg spannend dus! Vooral de taalbarriere is een probleem dus dat zal wel even lastig worden, ben iig al wel druk bezig met mijn Ivriet.Voor de rest moet ik nog erg wennen aan alle verhalen die ik te horen en te zienkrijg. De meest bizarre verhalen over kinderen die hier liggen uit de Palestijnse gebieden, zo zijn er kinderen die nietinIsrael mogen blijven maar ook niet terug kunnen naar bijv. Gazaomdat daar geen zorg is. Of verhalen dat kinderen beschoten zijn door het Israelische leger, hier terecht zijn gekomen maar dat de ouders niet door de checkpoints komen in de Palestijnse gebieden en daardoor niet hun doodzieke kinderen kunnen bezoeken. Dit zijn dingen die we in Nederland (hopelijk)nooit zullen meemaken.

Natuurlijk heb ik niet alleen gewerkt maar ook andere leuke dingen gedaan. Zo was er hier 7 mei 'Memorial day' en 8 mei 'Independence day'. Zeg maar 4&5 mei in Nederland. Hun feestdagen beginnen hier na zonsondergang de dag ervoor en eindigen dan ook op zonsondergang de volgende dag. Zo ben ik dus de avond van 6 mei (volgen jullie het nog) na zonsondergang naar de klaagmuur geweest waar ze op het plein alle omgekomen burgers en soldaten herdachten van al hun oorlogen en terroristische aanslagen. Ik kan jullie zeggen dat dit best indrukwekkend was al was het alleen al om de gigantische veiligheidsmaatregelen waar je er trouwens alle dagen wel mee te maken hebt. De toespraken, het gezang en de sfeer was zeer indrukwekkend. De volgende avond opIndepence dayheb ik het 60 jarig onafhankelijk heid van Israel gevierd op Zion square (zie youtube film-> tussen 6:00 en 6:03 ben ik bij toeval in beeld) wat een waanzig feest was. Het halve centrum was hermetisch afgesloten uit angst voor aanslagen maar het feest was echt gaaf. Het hele plein vol met joelende, springende, crowdsurfende mensen incl. al het patriotistische wat je maar kan bedenken. De volgende dag wilde ik naar Tel-Aviv waar een lucht- en watershow zou worden gegeven door het leger aan het strand maardoor de gezelllige avondwas ik helaas te laat. Dan maar aan het strand gelegen en genoten van alles wat er mij heen gebeurde.

Als laatsteblijft het wel een bizare gedachte dat 40 kilometer van je vandaan er tientallen Kassam-rakketen Israël ingeschoten worden en dagelijks mensen worden vermoord inhet conflict. Ik begin het steeds meer te merken hoe diep dit conflict geworteld zit in de mensen. Zo loopt er een verpleger met een revolver in zijn riem rond door het ziekenhuis. Ik kan het niet begrijpen en zal het waarschijnlijk ook nooit kunnen begrijpen maar zoiets geeft wel aan hoe het land in elkaar zit.

Lehitraot,

Bram